Primal Fear

1996 // Gregory Hoblit (dir.), Steve Shagan, Ann Birdman (screen writers)

Based on the novel by William Diehl

Βασικό μουσικό θέμα της ταινίας, όχι τυχαία: https://www.youtube.com/watch?v=v_2fyB4dj4U

Στη σχολή μας είπαν ότι το σενάριο είναι μία μορφή ενορχήστρωσης. Εγώ πιστεύω ότι και το τελικό αποτέλεσμα μίας τεράστιας διαδικασίας που ονομάζουμε «ταινία» είναι επίσης μία μορφή ενορχήστρωσης ακόμα πιο ενισχυμένη και σύνθετη.  Δεν ξέρω αν είναι λίγες ή πολλές οι ταινίες που καταφέρνουν να δώσουν την αίσθηση μία περίεργης ικανοποίησης, όπου όλα είναι άψογα δομημένα και φροντισμένα, ώστε να μετατρέπονται σε «εμπειρίες» πέρα από θεάματα. 

Το Primal Fear είναι σίγουρα μία τέτοια ταινία που ας πούμε ότι φτιάχτηκε με παλιομοδίτικους τρόπους, όμως διατηρεί τη διαχρονική του σημαντικότητα.  Πρωταγωνιστεί ο Richard Gere που μπορεί να μη μου αρέσει καθόλου, αλλά με έπεισε και ξέχασα αν μου αρέσει ή όχι. Στην ταινία είναι ο Martin Vail, ένας αντιπαθής-συμπαθής δικηγόρος που, κάτω από την απληστία του για τη δόξα, κρύβει μέσα του έναν ωραίο κώδικα προσωπικών αξιών για το πώς βλέπει τη νομική πράξη, ενώ διακατέχεται από υπαρξιακή ανησυχία. Μαλωμένος με τη συνάδερφό του και πρώην συνεργάτιδα και σύντροφό του Janet Venable (Laura Linney-εξαιρετική, πρωταγωνιστεί και στο Ozark), προσπαθεί να βρει γραμμή επανασύνδεσης αλλά δεν τα καταφέρνει. 

Οπότε και με την ομάδα συνεργατών του, πέρα από τις υποθέσεις του αρχιμαφιόζου της πολιτείας, αναλαμβάνουν να υπερασπιστούν τον Aaron (Edward Norton), ένα ταπεινό, σαν τα κρύα τα νερά παπαδοπαίδι που φαίνεται να δολοφόνησε εξαιρετικά βίαια τον αρχιεπίσκοπο. Μία χαμένη φαινομενικά υπόθεση μετατρέπεται σε ένα πάρα πολύ ενδιαφέρον σχήμα ανθρώπων και συμβάντων, αφού ο  αρχιεπίσκοπος εμπλέκεται σε σκάνδαλα και ο εισαγγελέας της πολιτείας είχε συμφέρον να εκτελεστεί γιατί του διέκοπτε έργα από τα οποία θα έβγαζε εκατομμύρια. Ο Vail προσλαμβάνει την Molly (Frances McDormand), μία νευρολόγο-ψυχίατρο να εξετάσει τον κατηγορούμενο, για να δει αν έχει κάποια ψυχική διαταραχή που τον οδήγησε σε αυτό το έγκλημα. Και βλέπουμε μέσα από φοβερά πλάνα, φωτογραφία, ροή και ατμόσφαιρα το τι γίνεται. Αντίπαλος του Vail στη δίκη είναι φυσικά η Venable. 

Πάρα πολύ ωραία ταινία, καιρό είχα να δω κάτι τόσο άρτια κατασκευασμένο. Η δικαστής είναι γυναίκα και μαύρη και πίνει κάτι που μοιάζει με ουίσκι και κατά τη διάρκεια της εκδίκασης της υπόθεσης.  Οι ηθοποιοί/ές παίζουν υπέροχα, με την πρώτη ερμηνεία του Edward Norton να ξεχωρίζει φανερά –εντάξει, αυτός ο τύπος είναι άψογος ηθοποιός, τι να πούμε. Καλά, η Linney και η McDormand δίνουν κι αυτές πολύ καλές εντυπώσεις και με αυτό εννοώ ότι ξεχνάς πού αλλού έχουν παίξει και τις απολαμβάνεις σαν να είναι οι ρόλοι τους. Και ο Gere καλός ήταν μωρέ, άντε. 

Οι σκηνές στο αμερικάνικο δικαστήριο, παρότι τις έχουμε χιλιοδεί είναι γεμάτες αγωνία και πολύ καλοφτιαγμένες. Τα πλάνα από ελικόπτερο είναι πολύ ωραία συναρμοσμένα με την υπόλοιπη ταινία και δεν κουράζει ποτέ η φωτογραφία, είναι απλώς πάρα πολύ προσεγμένη. Το τέλος είναι λίγο υπερφορτωμένο, όμως αξίζει τον κόπο, γιατί αυτό το σενάριο, αυτό το σενάριο! Ακόμα και τα πλάνα με τον Gere και τους μαφιόζους είναι δομημένα με ωραίο τρόπο και βλέπουμε στο background την αισθητική της ταινίας. Θα κλείσω λέγοντας ότι το Primal Fear είναι απλά τέλειο.