Eighth Grade

2018 // Bo Burnham 

Μετά το όχι και τόσο φοβερό, αλλά καλούτσικο The Big Sick (2017), ο ταλαντούχος δημιουργός Bo Burnham επιστρέφει με το Eighth Grade και μας αφήνει άφωνες με την ακρίβεια της περιγραφής του πολύπλοκου και πολυδιάστατου εσωτερικού κόσμου ενός παιδιού/έφηβης. Νομίζω ότι αυτή η ταινία θα πρέπει να προβάλετε στα σχολεία –τουλάχιστον της Αμερικής. Είναι φοβερό το πώς καταφέρνει να δείξει υποκειμενικά τη ζωή ενός κοριτσιού που είναι στο περιθώριο, δεν μιλάει πολύ, είναι αμήχανα επικοινωνιακή με τους άλλους και έχει προφανώς έναν εξιδανικευμένο έρωτα, ενώ φτιάχνει υπέροχα βιντεάκια αυτογνωσίας, όπου μιλάει για αυτά που της συμβαίνουν. 

Είναι έξυπνη και δημιουργική και βιώνει πολύ έντονα συναισθήματα αγωνίας για το πώς θα μπορέσει να ενταχθεί στο κοινωνικό πλαίσιο στο οποίο συνυπάρχουν τα παιδιά της ηλικίας της ή και μεγαλύτερα. Κάτω από το περίβλημα της που είναι ένα ρομαντικό κράμα ντροπής, ευαισθησίας και αμηχανίας, βράζουν το σθένος, το θάρρος και η δύναμη της που πυροδοτούνται από τη στήριξη και την αγάπη που λαμβάνει από τον μοναδικό και καταπληκτικό πατέρα της. Ο πατέρας της βρίσκεται παντού γύρω της σαν σκιά και δεν της επιτίθεται, την ακούει, τη ρωτάει από ενδιαφέρον και αποδέχεται τη σταδιακή εξέλιξη, το μεγάλωμα και την ωρίμανσή της, παρότι είναι δύσκολα και απαιτητικά. Την αφήνει να εκφράζεται και τη θαυμάζει για αυτό που είναι και βρίσκεται εκεί για να την αγαπάει και να τη φροντίζει, να την σηκώνει όταν πάει να πέσει και να τη βοηθάει στα βήματα που κάνει για να μεγαλώσει.  

Ο ίδιος είναι μόνος του, γιατί η μητέρα είναι απούσα και τους παράτησε, οπότε καταλαβαίνει πόσο σημαντικός και σπουδαίος είναι ο ρόλος του και στέκεται εξαιρετικό τρόπο δίπλα στην κόρη του που νοηματοδοτεί και τη ζωή του, με έναν θετικό τρόπο. Είναι ακριβής προσομοίωση αυτού που λένε great parenting. Άρα πέρα από τα σχολεία, αυτή η ταινία πρέπει να προβληθεί και σε μπαμπάδες και μαμάδες. 

Η Kayla είναι ένα υπέροχο απλό κορίτσι που βιώνει ποικίλα συναισθήματα που απεικονίζονται στην κινηματογραφική οθόνη με παιχνίδια στο soundtrack και μας τραβάει στον μαγικό, συναρπαστικό κόσμο της που κάποτε μοιάζει με το πιο τρομακτικό θρίλερ. Ο κόσμος των παιδιών-εφήβων είναι βάναυσος και σκληρός για αυτά τα παιδιά που έχουν διαφορετικά χαρακτηριστικά ή ιδιότητες. Αυτό που βλέπουμε είναι μία πλήρης απεικόνιση της σύγχρονης γενιάς των δεκατριάχρονων που ζούνε μέσω κινητών τηλεφώνων μία παράλληλη εκδοχή της πραγματικότητας που τους δείχνει πώς πρέπει να συμπεριφέρονται για να γίνουν αποδεκτά και κουλ. Στην ταινία βλέπουμε ότι τα κουλ συνομήλικα κορίτσια με την Kayla, είναι απολύτως χαζά, κακότροπα, κακομαθημένα και χαμένα στον φανταστικό τους κόσμο, ενώ αναπαράγουν και μιμούνται κυρίαρχα πρότυπα ομορφιάς. Το αγόρι που αρέσει στην Kayla είναι ένα αγόρι που σύμφωνα με τα κυρίαρχα πρότυπα πάλι, συμπεριφέρεται σεξιστικά και αντικειμενοποιητικά και οι φήμες λένε ότι χώρισε το κορίτσι του γιατί δεν του έδειχνε γυμνές φωτογραφίες της, ενώ το πρώτο πράγμα που τον ενδιαφέρει να μάθει για την Kayla, όταν αυτή τον προσεγγίζει είναι αν κάνει στοματικό έρωτα. Η Kayla όμως δεν είναι τόσο αφελής, παρότι θέλει να είναι μανιασμένα cool και θέλει να φύγει από το περιθώριο, γιατί καταλαβαίνει πολλά περισσότερα πράγματα από αυτό που δείχνει. Οπότε, προσπαθεί σκληρά για να βγει από αυτό το κακό τριπ ορμονών που οδηγούν τα νεαρά άτομα σε αυτές τις καταστάσεις. 

Πολύ ενδιαφέρουσα είναι η σκηνή όπου τα παιδιά αντί για την πρόληψη φυσικών φαινομένων, όπως ο σεισμός ή ένα τσουνάμι (Αμερική γαρ), προπονούνται και προετοιμάζονται ενδοσχολικά, για την πιθανότητα επίθεσης από έναν shooter. Δηλαδή, ο διευθυντής/καθηγητής ντύνεται οπλιστής που εμφανίζεται και εκτελεί κόσμο, ενώ ενημερώνει τα παιδιά για τις κινήσεις που πρέπει να κάνουν σε τέτοια περίπτωση, ώστε να προστατέψουν τον εαυτό τους και να σωθούν. 

Η Kayla και τα παιδιά της όγδοης δημοτικού, της τελευταίας τάξης του middle school κάνουν επίσκεψη γνωριμίας περιβάλλοντος και συνθηκών στο high school. Εκεί η μικρή πρωταγωνίστρια γνωρίζει την Olivia, που τυχαία ορίζεται ως το ζευγάρι της-η σκιά της, ώστε να της δείξει τα κατατόπια και να της δώσει μία γεύση από αυτό που πρόκειται να ζήσει. Η Olivia είναι ένα κορίτσι που φαίνεται πολύ κουλ τώρα  που μεγάλωσε, σαν εξέλιξη της Kayla, ενώ η ίδια παραδέχεται πως κάποτε ήταν χειρότερη από την Kayla. Η Olivia συμβουλεύει τη μικρή φίλη της να μην ακούει τα άτομα που της φέρονται άσχημα και της λέει ότι όλα αυτά θα αλλάξουν πολύ σύντομα, γιατί ένας νέος κόσμος ανοίγεται μπροστά της. Όταν προσκαλεί την Kayla να βγει μαζί με την παρέα της στο εμπορικό κέντρο όλα αλλάζουν. Η Kayla αισθάνεται ότι έχει μία ελπίδα να κοινωνικοποιηθεί όπως θα ήθελε και ονειρεύεται. Όμως βιώνει μία κακή εμπειρία ωρίμανσης, εξαιτίας ενός αγοριού που επιδιώκει να την κακοποιήσει ερωτικά. Όταν το ξεπερνάει αυτό, η Kayla γίνεται ακόμα καλύτερη και παρασάγγας αισιόδοξη για την ίδια και για το μεγάλωμά της. Σε αυτή τη διαδικασία που είναι σύνθετη και ιδιαίτερα πολύπλοκη, ο μπαμπάς της είναι πάντοτε εκεί για να την αναστηλώνει συναισθηματικά και υπαρξιακά. 

Η ταινία είναι δύσκολη, όπως και η προεφηβεία-εφηβεία. Ωστόσο, έχει τόσο όμορφα και ευαίσθητα σημεία, είναι τόσο γνήσια και αληθινή που μοιάζει με ένα μικρό αστραφτερό διαμαντάκι. Είναι στην ίδια κατηγορία με την ταινία Thirteen (2003), εντούτοις είναι πολύ πιο σύνθετη, πραγματική και όμορφη και αφορά πολλά περισσότερα παιδιά της σύγχρονης εποχής.