Call me by your name

https://www.youtube.com/watch?v=LGD9i718kBU

2018 // Luca Guadagnino (dir.), James Ivory (scr.), Andre Aciman (book)

Μου αρέσουν τόσο οι χορευτικές σκηνές και αυτή η ταινία έχει μία από τις πιο αποπλανητικές που έχω δει με τον Armie Hammer και τον Timothee Chalamet να λικνίζονται ανεπιτήδευτα υπό το Love my way των Psychedelic Furs. Το Call me by your name θα μπορούσε να οριστεί ως μια λεπτοδουλεμένη και παραισθησιακή κινιματογραφική υπενθύμιση των γεύσεων του έρωτα ως απόλυτο δόσιμο και δέσιμο (τι έψιλον τι όμικρον, εδώ χάνεσαι).

Σημαντικό είναι το γεγονός ότι αυτή η ταινία σου επιτρέπει να μείνεις με τη ρομαντική ελπίδα ότι μπορεί να υπάρχουν γονείς που, υπό τις κατάλληλες συνθήκες και προϋποθέσεις, μπορούν να αντιληφθούν και να εξηγήσουν με ειλικρίνεια, απλότητα και αγάπη την πολυπλοκότητα των συναισθημάτων και των συγκεχυμένων διακλαδώσεων των σχέσεων στα παιδιά τους, χωρίς να είναι προκατειλημμένοι, επιθετικοί, επικριτικοί και σκληροί. Πιθανότατα, η σκηνή με τον πατέρα και τον γιο να έχει τον καλύτερο διάλογο από γονέα σε παιδί που έχω δει στον κινηματογράφο. Δείτε τη και πάρτε χαρτομάντιλα

The handmaid's tale

2017- // Bruce Miller

Σπάνια βλέπω σειρές που μου κρατάνε το ενδιαφέρον τόσο αμείωτο όσο το στράγγιξε αυτή και θα την πρότεινα σε όλες. Είναι μία πιστή απεικόνιση του βιβλίου της εξαιρετικής Margaret Atwood σε ένα ανατριχιαστικό κινηματογραφικά δυστοπικό περιβάλλον, φτιαγμένο -από τον Bruce Miller και τον Reed Morano- με πλάνα και σκηνές που τεντώνουν το δέρμα και σφίγγουν το στομάχι σου. Πρόκειται για μία κριτική της συγγραφέως στον Πουριτανισμό που μπορεί να έχει διαχρονικές προεκτάσεις. Οι γυναίκες σε αυτή την κοινωνία αντιμετωπίζονται ως αντικείμενα που εξυπηρετούν συγκεκριμένες θέσεις, της αυταρχικής θείας, της οικόσιτης συζύγου, της απρόσωπης νοικοκυράς-δούλας και της μηχανής αναπαραγωγής. Ενώ οι άνδρες είναι ανάλογα με τους πρώην κοινωνικούς τους ρόλους διοικητές σε μία ιεραρχία. Οι παρείσακτοι κρίνονται με κοινωνικούς, πολιτικούς, θρησκευτικούς όρους και κριτήρια, και εκτελούνται, εάν δεν πληρούν κάποια καταναγκαστικά δοσμένη χρησιμότητα. Πανταχού παρόν το οργουελικό μάτι που παρακολουθεί τα πάντα μέσα από διάφορα μυστικά πρόσωπα. Όλα συμβαίνουν με υπακοή στις προσαρμοσμένες στην εξουσία γραφές. Ο εξτρεμιστικός συντηρητισμός διέπει τα πάντα, στις πρώην Ηνωμένες Πολιτείες και νυν Γκιλιάντ. Η αφηγήτρια πρωταγωνίστρια εντείνει αποτελειωτικά το ενδιαφέρον.

Δεν έχω αναλύσει όλα τα σύμβολα, ακόμα είμαι στη διαδικασία ανάλυσης και δεν θέλω και να φανερώσω άλλα στοιχεία.

Σε όσα δεν την είδαν ακόμα, εύχομαι να μείνετε αποσβολωμένα.